HZ. HAVVA EL ENSARİ ANLATIYOR:
Dağlar kadar Büyüyen Yardımlar
Şehrimiz medine, Arabistan'ın başka şehirlerinde pek bulunmayan bir özelliğe sahipti. Yemyeşil hurmalarımız, akarsularımız, geniş tarlalarımız vardı. medine'de yetişen hurmaların güzelliği, tüm Arabistan'da bilinirdi.
Şehrimizin bu hurmalıkları ve verimli tarlaları, zengin Müslümanlara aitti.
Sevgili peygamberimizin gelişinden sonra Müslümanlar, bu zenginliklerini Allah yolunda kullanmaya başladılar. Fakirlere sadaka ve zekat veriyorlardı.
Savaşa çıkılacağında ordunun hazırlanmasına onlar yardımcı oluyordu. Kıtlık zamanlarında onlar erzak dağıtıyordu. Kısacası onlar, biizm gibi fakirleri sevap yönünden çok geride bırakmışlardı.
Ben, fakir ve yaşlı bir kadındım. Kendime yetecek bir evimden başka hiçbir şeyim yoktu. Halbuki hayatta en fazla istediğim şey, çok paramın olması ve bunu Allah yolunda harcamaktı.
Sevgili peygamberimiz bir gün beni evimizde ziyaret etti. O anda sanki dünyalar benim olmuştu. Bu ne büyük bir şerefti!
Peygamberimize, ''Ben de fakirlere birşeyler vermek istiyorum, ama bulamıyorum. Ne yapayım?'' diye sordum. Peygamberimiz beni teselli etti.
Bana samimi olarak yapılan küçücük bir yardımın, Allah katında dağlar kadar büyüyeceğini söyledi.
O günden sonra, fakir halim için hiç üzülmedim. İçimden, ''Allah'ım, daha çok olsaydı daha çok verirdim.'' diye geçirerek, ben de ne bulduysam insanlara vermeye başladım.
