HZ. HURR KAYS ANLATIYOR:
‘’Amcamı Affet!’’
Tebük seferin’den sonraydı. Babam, amcam ve kabilemizden diğer büyüklerle birlikte Medine’ye gelmiştik. Arap Yarımadası’nda Müslüman olmamış birkaç kabileden biriydik biz. Sevgili Peygamberimizi dinlemiş ve topluca İslam’a girmiştik. İyi ki de böyle yapmışız! Çünkü Peygamberimiz, kısa bir süre sonra dünyaya veda etti.
Biz, Arabistan’ın Medine’ye en uzak bölgesinde yaşıyorduk. Buna rağmen, Peygamberimizden sonra Hz. Ebubekir ve Hz. Ömer dönemlerinde de Medine’ye gidip geldik.
Ben genç bir adamdım o zamanlar. İkinci halife Hz. Ömer, beni çok severdi. Kendisini ziyaret ettiğimizde, mutlaka benimle özel olarak konuşurdu.
Amcam, biraz kaba, nasıl davranacağını iyi bilmeyen bir insandı. Benim Hz. Ömer’le aramın çok iyi olduğunu görünce bana şu ricada bulundu:
‘’Ey yeğenim, beni Halife ile görüştüürebilir misin? Kendisine özel ve önemli bir şey söyleyeceğim!’’
Ben doğrusu bunu çok istemiyordum. Amcamın, Hz. Ömer’e bir saygısızlık etmesinden çekiniyordum. Ama o kadar ısrar etti ki, dayanamadım; alıp Halife’ye götürdüm.
Amcam gerçekten de tahmin ettiğim gibi Hz. Ömer ile çok saygısız biçimde konuştu. Hatta onu haksız yere, adaletsiz davranmakla suçladı. Halbu ki Hz: Ömer, adaletiyle ünlüydü.
Hz. Ömer onun bu kabalığına sinirlenince, ben kendisine şunları söyledim:
‘’Ey Müminşerin emiri, ona kızmaktan vazgeç. Allah, ‘’Affı seç, iyiliği emret, cahillerden yüz çevir.’’ Buyurmuyormu? Amcam cahil bir insandır.’’
Ben böyle söyleyince, Hz. Ömer hemen sakinleşti. O, Allah’ın ayetlerini dinleyince hemen sakinleşir, kendine gelirdi. Allah’ın kitabına candan bağlıydı.
