HZ. ESMA ANLATIYOR:
İki Kuşaklı
müslümann olan Medineliler bizleri şehirlerine davet etmişlerdi.
Mekkelilerin zulumlerinden bunalan Müslümanlar da peygamberimizin izniyle birer ikişer mekke'yi terk edip medine'ye gidiyor, hicret ediyorlardı.
Mekke'de çok az sayıda müslüman kalmıştı. Peygamberimizse Medine'ye hicret etmek iin Allah!ın iznini bekliyordu.
Bir gün sıcak bir öğle vakti, babam Hz. Ebubekir, peygamberimizin bizim eve doğru geldiğini gördü. Çok heycanlanmıştı. Mekke'de normalde bu saatlerde hiç kimse dışarı çıkmazdı! Güneş insanın beynini yakacak gibi kızgın olurdu çünkü. mekkeliler, ikindi vaktinde evlerinden çıkarlardı.
Peygamberimiz de bizi edeceğinde, hep havanın serin olduğu vakitleri tercih ederdi. Ya akşam üzeri gelirdi ya sabah erken saatlerde. Gerçekten de ilk defa öğle sıcağında bize geliyordu. olağan üstü bir şey olduğu belliydi.
Babam Peygamberimize kapıyı açtı, hemen içeri geçtiler. Henüz küçük olduğumuz için bizim de yanlarında kalmamıza izin verdiler. Peygamberimiz söze başladı.
''Müjde ey Ebubekir! Allah Mekke'den ayrılmamıza izin verdi. Sen benim yol arkadaşım olacaksın.''
Babam, daha önce Medine'ye gitmek için Peygamberimizden izin istemişti. Ama Peygamberimiz ona, şöyle demişti: ''Bekle. Belki Allah sana hayırlı bir yol arkadaşı nasip eder.'' Babam da ümitle beklemeye başlamıştı. Müjdeli haber işte bu gün gelmişti.
Babam, Peygamberimizin bu sözlerini duyduğunda sevinçten ağlamaya başladı. Peygamberimiz ona dua ederk hemen hazırlıkların tamamlanmasını söyledi. Babam zaten yolculuk için iki tane deve satın almıştı ve bir rehber bulmuştu.
Fazla zaman yoktu. Hemen o gece yola çıkacaktı. Annem, bu iki kıymetli yolcunun kıyafetlerini hazırlamaya başladı. Ben ve kızn kardeşim Aişe de r.a annemize yardım ettik.
Eşyaların hepsini hazırladıktan sonra sonra, yiyecek torbasının ağzını bağlayacak bir bağ - ip -bulamadık evde. benim belimde, geniş bir kuşak vardı. Hemen onu çıkardım ve ortadan ikiye ayırdım. Bir parçasıyla yiyecek torbasının ağzını bağladım, diğer parçasını yine yine belime sardım. Peygamberimiz benim bu hareketime çok sevindi. ve bana şöyle dua etti: ''Allah bu kuşağın karşılığında sana Cennet'te iki kuşak versin.''
O günden sonra, Müslümanlar arasında benim adım 'İki kuşaklı Esma' olarak kaldı. Peygamberimizin bana vermiş olduğu bu lakapla hep guru duydum.
