HZ. ZEYD BİN ERKAM ANLATIYOR:
Dayanılmaz Sözler
Ben Medineli bir yetimdim. Babam Erkam vefat ettiğinden henüz bebektim. beni amcam Abdullah bin Revaha r.a büyüttü. Onun bana olan emeklerinin hakkını asla ödeyemem. Size saha sonra bahsedeceğim. Şimdi analtacağım olay, münafıklarla ilgili...
Sevgili peygamberimizle birlikte bir seferdeydik. Ben o zaman daha 16 yaşındaydım Münafıkların reisi olan İbn Übeyy'in şöyle konuştuğunu işittim:
''Bu Müslümanlar da artık fazla oldular! Pnlara acıdık, Öedine'de misafir ettik. Fakat böyle gitmez! Hele şu savaş bir bitsin, onların hepsini Medine'den sürüp çıkaracağız! Çünkü biz şerfliyiz, onlar sefil!''
Yaşım çok küçük olmasına rağmen, bu haince sözlere karşılık vermek zorunda hissettim kendimi. Şöyle söyledim:
''Valalhi sefil olan sen ve senin gibilerdir! Allah elbette Peygamberimizi şerefli kılmıştır!''
İbn Übeyy bu sözleri hiç beklemiyordu. Beni şakayla şakinleştirmeye çalıştı. Oysa ben o sözleri kulaklarımla duyduğuma emindim. Doğruca gidip olanları Peygamberimize anlattım. Fakat arkamdan İbn Übeyy de gelip '' BU çocuk yalan söylüyor.'' deyince Peygamberimiz tartışmanın büyümesini istemedi. Olay kapandı. Hatta bazı Müslümanlar bana gelerek, ''Herhalde yanlış duydun. Git özür dile İbn Üveyy'den.'' diyorlardı. hayır doğru duymuştum! Yalancı durumuna düştüğüm için çok üzgündüm.
Medine'ye döndükten sonra, bir sabah sevgili Peygamberimiz bana ''Ey Zeyd, Allah seni doğruladı! diye müjde verdi. Yüce alalh, münafıklarla ilgili bir süre indirmiş ve orada benim sözlerimi doğrulamıştı.
