HZ. KAYLE BİNTİ MAHREME ANLATIYOR:
Adaletli Olmayan Bir İstek
Ben termimoğulları kabilesindenim. İlk Müslüman olan kadınlar arasındaydım. Kalabalık bir grup olarak Medine'ye gidip orada Peygamberimizle sohbet ettikten sonra Müslüman olduk. O gün yaşadıklarımı hiç unutamam.
Sevgili Peygamberimizin yanına gittiğimizde, kendisi mescitte oturuyordu. Birden gözüme öyle heybetli, öyle büyük göründü ki korkudan titremeye başladım. Bu sırada arka tarafta bir yerde duruyordum. Müslümanlardan biri beni gördü ve Peygamberimize, ''Şu fakir kadıncağız korkup titredi'' diye haber verdi. Bunun üzerine sevgili Peygamberimiz bana baktı, ''Sakin ol ve gönlünü rahat tut! dedi Rahatladım, korkum gitti. Artık kabilem tamamen Peygamberimizin sevgisiyle doluydu.
Bütün arkadaşlarımız yeni Müslüman olmuştu. İçimizden biri çıkıp Peygamberimizden şöyle bir ricada bulundu:
''Komşu kabile ile bizim aramızda bir otlak var. Orayı tamamen bize verirmisin? koyunlarımızı orada rahatça otlatalım...''
Ama arkadaşlarımızın tarif ettiği yer herkese yetecek kadar büyüktü. ben hemen itirazda bulundum. Peygamberimize orayı anlattım ve şöyle dedim:
''Ya rasulullah, bu adam senden adaletli bir istekte bulunmadı. Orası herkese yeter. Ama sen orayı yalnızca bir kabileye verirsen, korkarım ki kavga çıkar!''
Daha başka insanalr da beni desteklediler. Böylece Peygamberimiz o otlağı yine olduğu gibi bıraktı.
İşte Peygamberimiz böyle anlayışlı bir insandı. Huzurunda saygıyla konuşan herkesi dinler, en ufak bir haksızlık olmaması için çalışırdı.
