HZ. CÜBEYR BİN MUTİM ANLATIYOR:
Peygamberimizin Koruyucusu
makkelilerin yaşattığı zorluklardan kaçan Müslümanlar, habeşistan'a sığınmışlardı. Orada çok mutlu olduklarını haber alıyorduk. Fakat sevgili Peygamberimiz, Müslümanların hicret t edebilecekleri daha yakın bir şehir arıyordu. çünkü habeşistan uzaktı herkes oraya gidemezdi.
Nihayet peygamberimiz, yanına çok sevdiği Zeyd R.A alıp, Taif şehrine gitti. Taifliler müslüman olursa yaşanan sıkıntılar sona erecek, Müslümanlar mekkeden Taif'e gidecekelrdi. Ama oradakiler çok inatçı insanlardı. Sevgili Peygamberimizi dinlemediler bile. Onu şehirlerinden kovdular. Hatta çocuklara taşlattılar.
Bütün bunlar olurken ben ve babam henüz Nüslüman değildik. Ama Müslümanlara düşmanlık da etmiyorrduk. Babam bazan bana, ''Mekkeli dostlarımız neden bu kadar acımasız davranıyorlar?'' diye dert yanıyordu.
Peygamberimiz Taif'ten dönerken, Mekke'nin dışında babamla karşılaşmış. babam ne olduğunu sorunca Peygamberimiz başına gelenleri anlatmış. Duyduklarına çok üzülen babam ''Haydi gel ben seni korumam altına alacağımı ilan edeceğim! Bundan sonra Mekkeliler dokunamayacak!'' demiş.
Babam Müslüman olmamasına rağmen, verdiği sözü tuttu.
Peygamberimizi koruma altına aldığını herkese bildirdi. Bu olay, Taif dönüşü, sevgili Peygamberimiz için küçük de olsa bir moral olmuştu.
O döneme, saygınlığı olan bir kişi, birini koruması altına aldığını ilan ederse artık ona kimseler dokunamazdı. Çünkü bu,koruyucu kişiye büyük bir saygısızlık olurdu.
Mekkeliler, bu kuralı çok iyi bilmelerine rağmen, yinede babmın sözünü dikkate almadılar. Zaten babama da çok kızıyorlardı. ''Bu adamı neden koruyorsun?'' diye çıkışıyorlardı.
Babama o kadar baskı yaptılar ki sonunda babam Peygamberimizi korumaktan vazgeçmek zorunda kaldı. Bu duruma çok üzülmüştü ama elinden de bir şey gelmiyordu.
