HZ. EBU ZERR ANLATIYOR:
Yiyeceğini Kaptıran Put.
Ben Mekke'nin dışında bir köyde yaşıyordum. Köyümdeki insanlar puta tapıyorlardı. putlara tapmak bana eskiden beri çok saçma geliyordu. Cansız taş parçalarına dua etmek, onlara kurban adamak, önlerinde yerlere kapanmak akıllı işi değildi.
Şahit olduğu şu olayı hiç unutamıyorum:
Köyümüzde bulunan büyük bir putun önüne, insanlar yiyecek içecek koymuşlardı. Böyle yaparak ona saygı gösterdiklerini düşünüyorlardı.
Derken oradan geçen bir köpek, Putun önündeki yiycekleri bir güzel yemeye başladı. Çevredeki insanlar korku içinde bekleşiyorlardı. Put köpeği emngeller sanıyorlardı. Oysa hiç bir şey olmamıştı. Hayvancağız karnını doyurduktan sonra yürüyüp gitti.
İnsanların yüzüne baktım. Hepsi de ne kadar zavallıydılar. Tanrı diye taptıkları put, kendi yiyeceğine bile sahip çıkamamıştı!
Bense kendi kendime Allah'a dua ediyordum: ''Allahım, bana doğru yolu göster. İnsanların yaptığı şu saçma işlerden beni kurtar!''
ARKADAŞIMIN VERDİĞİ HABER
Bir gün mekke'den dönen bir arkadaşım bana şunları söyledi: ''Bak sana ne anlatacağım. Mekke'de bir peygamberin çıktığından söz ediyorlar. İnsanları ortağı olmayan, tek olan Allah'a iman etmeye çağırıyormuş. Kim olduğunu öğrenemedim ama anlattıklarım kesin yalan değil.''
Arkadaşımın söylediklerinden sonra iyice meraklamnıştım. Hemen kalkıp mekke'ye gittim.
Mekke'de bir kaç gün kimselerle konuşmadım. Çevreyi dikatle inceleyordum. İnsanlar her zamanki işleriyle meşgüldüler. Herhangi bir farklılık görünmüyordu. Yalnız bazı insanların 'Muhammed s.a.v adında birinden söz ettiklerini duymuştum.
Çarşıda dolaşırken bir kaç kişiye onu sordum. Hiçbiri bana cevap vermedi. Daha sonra genç bir Mekkeliyle tanıştım. ismi Ali r.a idi. Kısa zamanda samimi olduk. benim kötü niyetli biri olmadığımı anlayınca, dedi ki: ''Çarşıda Peygamberimizi sorduğun o insanlar, bizim arkadaşımızdı.
Peygamberimizin güvenliği biizm için her şeyden daha önemli. Sen yabancı olduğundan dolayı seninle konuşmadılar.''
Böyle söyledikten sonra Ali r.a beni Peygamberimizle toplandıkları yere götürdü. Müslüman olmak istediğimi söylediğimde, Peygamberimiz sevinçle karşıladı. Sonra, ''Sizin yanınızda kalayım.'' dedimç Fakat Peygamberimiz bunun kabul etmedi Acaba yanlış bir şey mi söylemiştim? Neden kabul etmemişti?
''ŞİMDİ GİT, GÜÇLENDİĞİMİZDE GEL!''
Peygamberimiz beni yanına istemediğini sanıp çok üzülmüştüm. Sevgili Peygamberimiz, üzüntümü fark edince neden köyüme dönmek istediğini açıkladı: ''Gördüğün gibi İslam daha yeni yeni yayılıyor. Şu anda sayımız az. Şimdi köyüne dön ve bizim güçlendiğimizi duyduğunda gelip aramıza katıl.''
Peygamberimiz çok haklıydı. Tamamen benim iyiliğimi düşündüğü için böyle söylemişti. Müslüman kardeşlerime veda edip köyüme döndüm.
Ama tabi köyümde de boş durmadım. Ev halkımdan başlaayrak bütün tanıdıklarıma ve çevremdeki insanlara islamı anlattım. Gece gündüz uğraşıyor, insanalrın Allah'ın diniyle tanışması çırpınıyordum. Kısa zaman içinde köyümüzdeki müslümanların sayısı çoğaldı.
Ben de bu arada merakla Peygamberimiz ve arkadaşalrının güçlenecek günü bekliyordum. Kulağım gelecek haberlerdeydi.
Yıllar bu bekleyiş içinde geçti. Sonunda bir gün, bekeldiğim haber geldi. Sevincimden yerimde duramıyordum. İlk fırsatta ailemi de yanıma alıp Peygamberimize ve Müslümanlara kavuştum.
