HZ. SÜMEYRA BİNTİ KAYS ANLATIYOR:
''Anam babam Sana Feda Olsun!''
Ben, dinaroğulları kabilesinin ilk Müslüman kadınlarından biriyim. Sevgili peygamberimiz daha medine'ye gelmeden önce İslam'ı tanıdım ve Müslüman oldum. Efendimizin vefatına kadar da peygamberimizden hiç ayrılmadım. Onu her gün görmeye çalıştım. Verdiği her emri canla başla yerine getirmek için çabaladım.
Uhud Savaş'ında Peygamberimiizn öldürüldüğü haberi gelince adeta deliye döndüm! Diğer kadınlarla birlikte savaş alanına doğru koştum. Yolda bazı Müslümanlar beni durdurdular ve nereye gittiğimi sordular. Onlara cevap verecek durumda değildim. Sadece ''Bana Peygamberimizi Gösterin!'' diye haykırabildim. Ama onlar bana acı haberler vermek istiyorlarmış meğer! babam, kardeşim, oğlum ve kocam, savaşta şehit olmuşlar.
Beni sakinleştirip bunu söylemeye çalıştılar. Oysa ben, yalnızca Peygamberimizin yaşadığını öğrenmek istiyordum.! ''Allah onların şehitliklerini kabul etsin. Peygamberimiz nerede?'' diye sordum:
Nihayet Peygamber Efendimizi buldum. Yaşayordu! Müslümanlar çevresinde halka olmuşlar, onu her türlü tehlikeden korumuşlardı. Peygamberimizi güven içinde görünce öyle rahatladım ki acılarımı tamamen unuttum. Onun yanına varıp ona olan sevgimi bir kere daha dile getirdim.
''Anam babam sana feda olsun ey Rasulullah! Senin sağ olduğunu gördüm ya, artık her türlü dert, hiç gelir bana!''
