GİZLİCE MEDİNEYE HİCRET
mekke'nin dışında babamın bir bahçesi vardı. Bahçenin yakınlarında da bazı akrabalarımız oturuyordu. Ben zaman zaman o bahçeye gider, oradaki küçük evimizde birkaç gün kalırdım. Ailem benim oraya gitmeme engel olmazdı.
Bir gün gizlice hazırlandım, Eşyalarımı küçük bir bohçaya doldurdum. Artık mekke'den kaçacaktım. çektiğim eziyetler canıma tak etmişti. ben de medine'de Müslümanlarla yaşamak istiyordum.
Yola çıktım. bir süre sonra tanımadığım bir adamla karşılaştım. Adam bana, ''Nereye gitmek istiyorsun? diye sordu. Korkmuştum biraz. ''Sen kimsin?'' diye sordum. Huzaa Kabilesi'ndenmiş. Huzalılar, peygamber Efendimize bağlılık gösteren bir Arap kabilesiydi. Bu sebeble adama güvenerek derdimi anlattım: ''Ben mekkeliyim, Müslümanım. Medine'ye gitmek istiyorum.''
Adam gülümsedi. ''Bana güvenebilirsin. Haydi seni götüreyim.'' dedi. Beni devesine bindirdi. Kendisi yol boyunca devenin yularını çekerek yürüdü. Nihayet Medine'ye ulaştık.
medine'de sevgili Peygamberimiizn yakınlarından birine misafir oldum. Zaten oradaki birçok kişiyi Mekke yollarından tanıyordum. Misafir olduğum hanım da bunlardan biriydi. Ev sahibim beni çok güzel ağırladı. Ama benim bir endişem vardı; bunu kendisine açtım.
''hudeybiye anlaşması'na göre, Mekke'den biri size sığınırsa geri göndermeniz gerekiyor. Bu şartı biliyorum. Ama ne olur Peygamberimize sen de hatırlat: kadınların hali erkekler gibi değildir. Ben çok zor durumdayım!''
ŞİMDİ NE OLACAK?
Sevgili Peygamberimiz akşama doğru biizm yanımıza geldi. Peygamberimiz ta... Mekke'deyken benim ne büyük sıkıntılar çektiğimi biliyordu. Beni medine'de görünce çok sevindi. O söze başlamadan ben derdimi anlatım:
''Ya Rasulullah! Siiz sıkıntıya sokmak istemem ama çok zor durumdayım. Mekke'dek ailem bana büyük işkenceler etti, biliyorsunuz. beni geri göndermeyin ne olur!''
Peygamberimiz söylediklerimi dikkatle dinledi, sonra gülümsedi. Yüce Allah'ın kadınlar hakkında özel bir hüküm bildireceğini düşündüğünü söyledi. biraz bekleyelim'' diyerek beni rahatlattı. gerçekten de kısa bir süre sonra Allah Peygamberimize ayetlerini gönderdi. Ayetlerde, ''Mümin kadınları, kafirlere geri göndermeyin!'' deniliyordu. Dünyalar benim olmuştu! Peygamberimiz bütün Müslümanlara şunun duyrulmasını emretti:
''mekkelilerle anlaşmamıza sadakatimiz sürüyor. Ama bundan sonra, mekke'den Müslüman kadınlar bize sığınırsa onları geri vermeyeceğiz!''
Birkaç gün sonra iki ağbeyim beni almak üzere Medine'ye geldiler. Peygamberimiz, ''Allah o şartı hanımlar hakkında bozdu!'' diyerek beni vermedi. Böylece ben medine'de huzur içinde yaşamaya başladım. Yıllar süren sıkıntı ve üzüntülerim sona ermiş, Allah beni huzura kavuşturmuştu.
