HZ.ZEYD BİN SABİT ANLATIYOR:
Peygamberimizin Tavsiyesi: Yabancı Dil Öğren!’’
Şehrimiz Medine Peygamberimizin nuruyla aydınlandığında, ben 11 yaşındaydım. Babamı yeni kaybetmiştim. Annemle akrabalarımın yanında yaşıyordum.
Peygamberimizle tanıştıktan sonra artık o, dünyada en sevdiğim insan olmuştu. Yaşım küçük olmasına rağmen, İslam’ın her emrini yerine getirmeye çalışıyordum. Ezberimde tam 17 süre vardı! Zannederim, o zamanlar, benim yaşlarımdaki hiçbir çocuk, bu kadar sureyi bilmiyordu..
13 yaşında Bedir savaşı’na katılmak istedim. Ama Peygamberimiz izin vermedi. Bedir savaşında esir edilen müşriklerden biri, bana okuma yazma öğretti. Böylece Arapçayı güzelce okuyup yazmaya başladım.
Dil konusunda olağan üstü bir yeteneğim vardı. Peygamberimizin tavsiyesiyle Yahudilerin kullandığı İpranice ve süryanice dillerini 40 gün içinde öğrendim. Böylece daha 20 yaşıma gelmeden, 3 önemli dilde okuyup yazabilir hale geldim.
Sevgili Peygamberimiz, bilgiye çok önem verirdi. Beni de her zaman koruyup desteklerdi.
Bir gün mescitte 3 arkadaş sohbet ediyorduk. Birimiz. Ebü Hüreyye r.a idi. Peygamberimiz geldi, yanımıza oturdu. Bize, ‘’Haydi hepiniz Allah’tan bir dilekte bulunun’’ buyurdu. Ben ve yanımdaki arkadaşım güzel dualar ettik. Peygamberimiz AMİN dedi. Ebü Hüreyye r.a ise elelrini açtı ve şöyle dua etti:
‘’Allah’ım, senden arkadaşlarımın istediklerini, bir de öğrendiklerini hiç unutmamayı diliyorum!’’ Peygamberimiz bu duaya da AMİN dedi.
Bunun üzerine biz ‘’Öğrendiklerimizi unutmamayı biz de isteriz!’’ dedik. Peygamberimiz gülümseyerek:
‘’Bu genç sizden önce davrandı dedi.
