HZ. AMİR BİN FÜHEYRE ANLATIYOR:
Örümcek ve Güvercin.
Peygamberimizin Medine'ye doğru çıkacağı gece Mekkeliler Peygamber Efendimize tuzak kurmuşlardı. Hep birlikte onu öldürmek istiyorlardı. Fakat Allah, sevgili Peygamberimizi sağ salim Mekke'den çıkardı. Hem de düşmanlarının gözü önünde! Peygamberimiz giderken onu göremediler bile.
Peygamberimiz yanında Hz. Ebubekir ile Mekke'den çıkarak hemen Sevr Mağarası'na sığınmışlardı.
Yapılan plana göre Sevr Mağaras'ında bir kaç gece kaalcakalrdı. Ardından, kendilerini takip eden Mekkelileri şaşırtmak için ters yöne gidecekler sonra da Medine'ye doğru döneceklerdi. Allah elbette Peygamberimize yardım ediyordu, edecekti. Ama tedbiri de elden bırakmamak gerekirdi. Tedbirli olmak ve plan yapmak da Allah'ın emriydi çünkü.
Onların Sevr Mağarası'ndaki sakalnışlarıb arasında, Hz Ebubekir'in delikanlı oğlu Abdullah, gündüzleri Mekke'den toğladığı haberlerle gece karanlığında Mağaraya geliyordu. Böylece Peygamberimiz ve arkadaşı Hz. Ebubekir, Mekkelilerin yaptıklarını anında öğreniyordu. Ben koyun çobanlığı yapıyordum o sırada koyunlarımı Abdullah r.a gittiği yerlerde otlatıp onun izlerini yok ediyordum. Gündüzleri bazan Peygamberimiz ve Hz. Ebybekir'in sohbetlerine katılıyordum.
Sonradam Abdullah'ın r.a bana anlattığına göre, Mekkeliler aslında Mağaranın kapısına kadar gelmişler. Öyle ki, içerde Peygamberimiz ve Hz. Ebubekir, onların gölgesini görebiliyorlarmış! İçlerinden biri ''Mağarada olabilirler!'' demiş. Fakat bir başkası, kapıdaki güvercin yuvasına ve örümcek ağına bakarak ''Buraya aylardır kimsecikler uğramamış; haydi dönelim!'' diye karşılık vermiş. Dönüp gitmişler.
