‘’UMDUĞUN ŞEY SANA VERİLECEKTİR!’’
Medine2nin çok uzak bir mahallesinde, beş vakit namazın hepsini Müslüman kardeşleriyle kılabilmek için mescide yürüyerek gidip gelen bir adam vardı. Peygamberimizin gelişinden sonrra medine çok büyümüştü. Adamın da evi en dış mahalledeydi.
Karanlık havalarda, yazın kavurucu sıcağında gündüz ve gece, her zaman yürüyerek gelirdi o adam. Bir gün baktım ki yine kan ter içinde kalmış.
Kendisine şöyle dedim:
‘’Bir binek satın alsan da, ona binerek mescide gidip gelsen daha iyi olmaz mı? Karanlıkta önünü zor görüyorsun; sıcaklarda zorlanıyorsun...’’
Benim bu sözlerim üzerine, adam bana şu karşılığı verdi:
‘’Allah’a yemin ederim ki, Peygamberimizin evinin yanında evim olmasını bile istemem!’’
Söylediği bu söz bana garip gelmişti. Hepimiz Peygamberimize yakın olmaya çalışırken acaba o neden böyle söylüyordu?
Adamdan ayrıldıktan sonra dayanamadım, aramızda geçen konuşmayı sevgili Peygamberimize anlattım. Peygamberimiz adamla karşılaştığında, ona neden bir binek alnmadığını sordu. Adam, bana söylediği sözleri tekrarlayıp şöyle dedi:
‘’Ben isterim ki mescide gelirken attığım adımlar, benim için sevap olarak yazılsın. Mescitten evime dönerken attığım adımlar da sevap olsun. Böyle düşündüğüm için binek almıyorum; yürüyerek gidip geliyorum.
Adamın sözleri Peygamberimizin hoşuna gitti. Ona şu müjdeyi verdi:
‘’Kesinlikle, umduğun şey sana verilecektir!’’
