Gönderen Konu: Şehitler Ölmüyor (Okunma sayısı 410 defa)

anadolu · « : Aralık 16, 2022, 09:02:52 ÖÖ »

Şehitler Ölmüyor

Abdülkâdir iki aylık hamile eşi ile sabah kahvaltısı yaparken, Minârelerden acı acı
Salâlar veriliyor ve ardından..

Komşu kasabaya düşmanın baskın yaptığı bildiriliyor ve Allah aşkına eli silah tutanların
Merkez Câmii önünde toplanması isteniyordu.

Bir anda tıkanan ve ağzındaki lokmayı güçlükle yutan genç, eşine dönerek; “Düşman,
benim din kardeşlerime saldırırken..

Ben evde oturamam! Ne olur bana hakkını helal et” diyor ve silahını kaptığı gibi
Merkez Câmiinin önüne gidiyor.

Aylar sonra eşinin şehit haberini alan genç hanım, ben bu acıya dayanamam diye
bağırıp çağıracağı anda Hazret-i Âmine’nin de Peygamberimizi babasız doğurduğunu
hatırlayınca!..

“Allah’ım bana sabır ver. Âhirette eşimden ayırma ve karnımdaki yavrumu sâlihlerden
eyle” diye dua ediyor.

Aradan aylar geçiyor ve ana karnında yetim kalan çocuk dünyaya geliyor.

Beş yaşına kadar annesinin yanından hiç ayrılmayan ve Baba diye bir şey bilmeyen
çocuk, beş yaşından sonra dışarı çıkmaya başlıyor ve yaşıtlarının “Baba! Baba!” diye
birilerine koştuklarını görünce, ağlayarak eve geliyor ve annesine…

“Anne! Arkadaşlarımın hepsinin babaları var da neden benim babam yok?” diye
soruyor.

Bir anda çok duygulanan ve göz yaşlarını tutamayan annesi; “Yavrum! Senin de baban
var ama çok uzaklara gitti” diye cevap veriyor.

Ara sıra aynı soruyu soran ve aynı cevabı alan çocuk, zamanla gerçeği öğreniyor ve
annesini üzmemek için bu konuyu kapatıyor.

Aradan yıllar geçiyor ve çocuk 12 yaşına gelince eline bir şiir geçiyor. Bu şiirde kendini
bulan çocuk, eve gelip odasına kapanıyor ve ağlayarak okumaya başlıyor.

Anne! Anne! Babam yok mu? Nerde kaldı gelmedi?

Gözlerimden akan yaşı, hiç kimseler silmedi!

Ben büyüdüm, beni görüp murâdına ermedi!

Geçti anam, geçti artık, ağlamanın zamanı

Çok bayramlar geldi geçti, bir elbise görmedim!

Çok geceler aç yattım, hiç kimseler bilmedi!...

Yavrusunun okuduğu şiiri dışarıda gizlice dinleyen ve çok duygulanan anne, birden
içeri giriyor ve yavrusunun boynuna sarılıp ağlamaya başlıyor.

Ana-oğul ağlaşırken bir ara uykuya dalan çocuk, rüyâsında babasını görüyor ve “Baba!
Sen ölmedin mi?” diye soruyor.

Babası; “Yavrum ben ölmedim! Ben şehit oldum! Şehitler ölmez ki” diyor ve sonra,
“Üstünde kul hakkı olmayan arkadaşlarım, diledikleri an Cennet’in içene girip
gezerken,

Benim üstümde kul hakkı olduğundan, Cennet’in kapısına kadar gittiğim halde içeri
giremiyorum!”

Çocuk; “Babacığım! Üstünde nasıl bir kul hakkı var” deyince, babası; “Komşumuz
Hasan Amca’ndan ödünç olarak bir tas un almıştım. Onu ödeyemeden şehit oldum.
Annen o tası biliyor” diyor.

Sevinçle uyanan çocuk, “Anne! Ben babamı gördüm. Babam ölmemiş, şehit olmuş”
diyor, gördüğü rüyâyı anlatıyor ve sonra..

“Anneciğim, o tasa un doldur da Hasan Amca’ya götüreyim, babam Cennet’e girsin”
diyor.

Annesi tası hazırlayınca, koşarak Hasan amcasına gidiyor, gördüğü rüyâyı anlatıyor ve
“Hasan Amca, ne olur babama hakkını helal eder misin?” deyince,
Hasan Amca ağlayarak çocuğu kucaklıyor. “Unu aldım, kabul ettim, babanın borcu
ödendi ve ona bütün hakkım helal olsun” diyor.

Sonra, “Bu benden size hediye olsun” diye, elindeki un dolu tası tekrar çocuğa
veriyor. Ayrıca o anda cebinde ne kadar parası varsa, hepsini çocuğun cebine koyuyor.

Ahmet Tomar.

RADYO FANİDUNYA FM.
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Şehitler Ölmüyor (Okunma sayısı 410 defa)

anadolu

Şehitler Ölmüyor

BENZER KONULAR