Radardan Korktuğumuz Kadar Allah’tan Korkmuyoruz
Peygamberimizin Risalet’inin dördüncü yılının henüz başları. “(Önce) en yakın akrabanı uyar.” (26-Şuâra 214) ve devamındaki ayetler nazil olunca Peygamberimiz (s.a.s), bir sabah erken vakitte Safa Tepesine çıktı ve o gün Araplar arasında bir tehlikeyi haber veren manasında şu nidada bulundu:
Yâ Sabâhâh! Yâ Sabâhâh!
Bu nidayı duyan bütün kabileler hemen kendileri ya da yerlerine bir temsilci göndererek Safa Tepesinde toplandılar.
Allah’ın Resulü (sav), “Ben size, ‘Şu vadinin arkasında size saldırmak isteyen süvari birlikleri var’ desem bana inanır mısınız?” diye sordu. Hep bir ağızdan, “Evet, inanırız... Biz senin bugüne kadar yalan söylediğini hiç görmedik” diye karşılık verdiler. “O zaman,” dedi Hz. Peygamber, “Ben sizi şiddetli bir azaba karşı uyarıyorum…” Topluluk şaşıp kaldı. Herkesten önce amcası Ebû Leheb karşı çıktı, “Ellerin kurusun! Allah belanı versin; bizi bunun için mi çağırdın” dedi.
O’nun “el- emin” en güvenilir bir şahsiyet olduğunu bildikleri halde bu çağrıyı reddettiler ve dağılıp gittiler.
Kendi mesleği olsun, olmasın Tv. Ekranlarında biri çıksa, “şu bitki kürü şu hastalığa iyi gelir” dese o hafta aktarlarda ya o bitki yok satar veya birçok kişi o bitkiden nasıl rant elde edebilirimin derdine düşer.
Benzeri bir uyarıyı alanında yetkili ve anlı-şanlı birisinin yaptığını düşünelim. Mesela tanınan kişi: “Filan gün, filan bölge için çok etkili ve şu şiddette bir deprem bekliyoruz” demiş olsa… Herhalde bu uyarı viral olur, duymayan kalmaz ve önlem almak için başkalarından da teyit isterler.
Örneklerimizi daha da somutlaştıralım, güncel hayatta sıkça yaşadığımız türden örnek verelim: Hiç tanımadığın biri uyarı da bulunsa, mesela: “Dikkat, geri çekil! Araba çarpacak!..” ya da bir uçurumun kenarında, yüksek bir yerdesiniz, “Dur, dur; sakın adımını atma, düşeceksin!” dese bu ikazı dikkate almayacak biri var mı?
Hiç şüphesiz aklı başında olan hepimiz gayri ihtiyari ve de önlemimizi alarak bu uyarıyı dikkate alırız/alıyoruz da. Olması gereken de budur zaten.
Şehirlerarası yollarda “Radar var!” uyarısını gördüğümüzde şoför olarak tepkimizin ne olduğunu bilmeyen yok sanırım… Az öncesine kadar yolu bitirmek için yarış halinde olan sürücüler, “benim arabam daha hızlıdır” edasında olanlar da dâhil nasıl da hızlarını düşürmek ve ceza yememek için aralara sıkıştıklarını göz önüne getirin!..
Hele iki seneyi aşkındır hayatı tüm dünyaya dar eden bu Covid-19 belasının bize neler yaşattığını hiç sormayın! Kendimize, bir yakınımıza bulaştırırız korkusuyla veya ceza yememek, başkasından tepki çekmemek için neler yapmıyoruz ki?
Hiç üşenmeden ve düne kadar üstte para verselerdi takmayacağımız bir maskeyi nasıl takıyoruz, değil mi? Nerdeyse hayatımızın bir parçası oldu…
Tüm bu geçici ikazları dikkate alan insan nasıl oluyor da Rabbinin iki dünya saadetini gösteren uyarılarını kale almaz! “Ey insan! Seni yaratan, şekillendirip ölçülü yapan, dilediği bir biçimde seni oluşturan cömert Rabbine karşı seni ne aldattı?” (82-İnftâr 6,7,8.)
Allah Resulünün davetinde ne vardı? Mal, mülk istemek veya bir menfaat mi vardı? Hayır!
“Allah’tan başka (ibadet edilecek, boyun eğilecek, emir ve yasaklarına uyulacak) hiçbir İlah yoktur; Muhammed (s.a.s.) de (O’nun bu emirlerini size ileten bir) elçidir deyin ve kurtulun” diyordu.
Hepsi bu kadar!
Şaşılacak gibi değil! Hiç tanımadığımız bir adam bizi uyardığında, yalan mı doğru mu söylediği belli olmayan bu çağrıyı dikkate alıyoruz.
Fakat Allah’ın “…insanlardan korkmayın, benden korkun ve âyetlerimi az bir karşılığa değişmeyin...” (5- Maide 44)
“Yoksulluk korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da, sizi de biz rızıklandırırız. Onları öldürmek gerçekten büyük bir günahtır.” (17-İsrâ 31)
“Ey iman edenler! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. O ateşin başında gayet katı, çetin, Allah’ın kendilerine verdiği emirlere karşı gelmeyen ve kendilerine emredilen şeyi yapan melekler vardır.” (66-Tahrim 6)
Bu benzeri bir kitap dolusu ayetlerle olan uyarıları ve Efendimizin hayatıyla ciltler dolusu uyarı ve ikazları bize bir trafik levhasındaki uyarı kadar da mı önem arz etmiyor!
Yazıklar olsun bu hakikatlere kör olana! Yazıklar olsun Allah’ın dışındakilerden korkup Allah’tan sakınmayana!
“Ey kızım Fatıma! Babam Peygamber diye güvenme Rabbine karşı kulluk vazifeni yap; eğer Allah’tan nefsini satın alamazsan vallahi ben bile senin namına hiçbir şey yapamam...” diyen bir Peygamber kızını ateşten nasıl korumak istiyorsa bizler de O’nu örnek almak zorundayız.
Kendimizi ve ailemizi cehennemden korumak gibi bir mükellefiyetin içinde olduğumuzu nasıl unutabiliriz? Bu bizim rahatımızı nasıl bozmaz? Acıdığımız, tüm dünyevi rahatlıkları önüne serdiğimiz ailemiz için neden ahireti için adım atmak için hâlâ vaktinin gelmediğini düşünebiliriz?
Dünyamızı mamur etmek için verdiğimiz çabanın aynısı, neden dünya/Ahiret saadetini bize gösteren Rabbimize kulak verme, emir ve yasaklarına uyma gibi bir gereklilik arz etmiyor bizim için!.. Allah, kendisinden korkulmaya daha layık değil mi?
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
