GÖÇESİM GELİR
Memleket özlemi yanar içimde.
Yandıkça köyümü göresim gelir.
Vatan özlemiyle kavrulur içim.
Her geçen gün kahrımdan ölesim gelir...
Şimdi yemyeşildir o bizim eller.
Dalında şımarmış,diktiğim güller.
Gözümde yaş ile yüreğim özler.
Yakıp gurbet ili,göçesim gelir.
Bizim güllü inek,bir yavru yapmış.
Diktiğim meyveler,hep çiçek açmış.
Baktım ki bayrama,bayağı varmış.
Hasretten isyana düşesim gelir.
Sabah namazında ötüşür kuşlar.
Çiftçiler gününe böylece başlar.
Ayşe bacı öğlene patates haşlar.
Kokusunu buradan duyasım gelir.
Gece gök yüzünde parlak yıldızlar.
Altında saklambaç oynar çocuklar.
Sabahtan tarlaya gider azıklar.
Gurbetten köyüme uçasım gelir.
Çok vefaat eden olmuş köyümde.
Bende öleceğim günün birinde.
İstemem öleyim gurbet ilinde.
Köyüme vasiyet edesim gelir.
Sedat'ım yanarım köy hasretiyle.
Yaşayıp dururum,hep hayaliyle.
Anarım köyümü,her gün yar ile.
Gurbetten sılaya,göçesim gelir.
SEDAT YILDIRIM