Gönderen Konu: Ölüm İle Tefekkür (Okunma sayısı 572 defa)

melek · « : Temmuz 01, 2023, 11:02:27 ÖS »

Ölüm İle Tefekkür

Mutlaka bir cenazeye gitmişinizdir.

Ve o cenazede tabut ve tabutun üstünde bir yeşil örtü görmüşünüzdür.

O yeşil örtünün üzerinde sırma ile yazılı bir ayet vardır.

Kuran kesinlikle "öleceksiniz" demez, ölümü "tadacaksınız der; kişi ölümü tattığı anda ölmüş olduğunu fark etmez.

Kişi kendi bedenini yıkayanı ve çevresindekileri görür, bilir, tanır.

Kendi cenaze namazını kılanları, tabutun içinde ve üstü örtülü olmasına
rağmen görür, bilir ve tanır.

Mezardan uzaklaşanların ayak seslerini işitir. Sonra kabrin çindeyken iki
melek gelir.

Münker, Nekir adlarıyla, maruf.

Ve ona bazı sualler sorar.

O suallerinde cevabını verir.Bir yerde bir koltukta oturuyorsunuz,

çevrenizde de insanlar var.

O anda elinizi kaldırmak istiyorsunuz, kaldıramıyorsunuz.

Bir şey söylemek istiyorsunuz sesiniz çıkmıyor, bir anda paniğe
düşüyorsunuz.

Dikkat edin.

Aklınız, şuurunuz, idrakiniz, bütün duyularınız yerinde, dışarıda olup
bitenleri görüyorsunuz.

Fakat beden bir anda yığılıp kalmış. "Ölülerinizin yanında haykırıp, bağırıp, çağırmayın onlara eziyet edersiniz"

çünkü; o zaten ölü değil!!

Derken alıyorlar bedeni koltuğun üstüne uzatıyorlar, törelerine göre
getirip üstüne bir bıçak, bir çatal bir şeyler koyuyorlar.
Siz orda çevrenizde ağlaşanları seyredip duruyorsunuz.

Sonra alıyorlar sizi, götürüyorlar bir hamama sıcak bir yere, üstünüze
suları döküyorlar, sizi evirip çeviriyorlar, siz ne kadar uğraşırsanız uğraşın, dışarıyla iletişim kurmaya

"Ben yaşıyorum!" demeye diyemiyorsunuz.

Ama sizi yıkayanları görüyorsunuz, biliyorsunuz, tanıyorsunuz.

Tanıyorsunuz ama maddi dünyasıyla bağınız kopmuş.

Param diyorsunuz, işim diyorsunuz, koltuğum diyorsunuz, anam, karım,
çocuğum diyorsunuz hiç!

Bunların hiçbiri size ulaşamıyor. Ve bunlara dokunamıyorsunuz.

Ölümü tatma anındaki olayların bazı ana noktalarını vurgular.

Öyleyse ölüm denen olayın ne olduğunu bir an için hatırlayalım.

Şöyle anlatayım size ölümü;

Daha sonra sizi alıyorlar beyaz bir kefene sarıyorlar, tahta bir sandığın
içine koyuyorlar, üstünüzü kapatıyorlar ama o tahta sizin görüşünüze mani
olmuyor, dışarıda olanları seyrediyorsunuz.

Gözleri yaşlı, hüzünlü insanları görüyorsunuz.

Sonra götürüyorlar bir musalla taşına koyuyorlar.

Hüzünlü an, çevrenizde ağlıyorlar, haykırıyorlar.

Gözü yaşlı karınız, kocanız, çocuğunuz, ananız, babanız, arkadaşlarınız
Ve siz bunları da seyrediyorsunuz...

Sonra sizi alıyorlar bir mezarın yanına getiriyorlar.

Koyuyorlar toprağın üzerine, mezar kazılıyor çevrenizde hüzünlü
insanları görebiliyorsun.

İşte o anda hayatınızın en büyük paniği başlıyor. Yaşamınızın en
büyük paniğini o anda yaşıyorsunuz.

Çünkü aklınız, şuurunuz, idrakiniz, bütün duygularınız sizinle beraber, yani siz o anda yaşıyorsunuz,

fakat bedeni içinde bir örtüde ve o mezarın içine konacağınızı, üstünüze toprağın
atılacağını, ve orada hapis kalacağınızı, görüp hissediyorsunuz.

Hz. Ömer(r.a) soruyor; Ya Resul! Ben mezara konduğum zaman şu andaki aklım, idrakim, duygularım, şuurum, aynen muhafaza olacak mı?

Evet, Ya Ömer! Aynen şu andaki aklın, idrakin, duygularınla var olacaksın.

Evet. Kişi o mezara gömülme anında hayatının en büyük paniğini yaşıyor.

Diri diri toprağa gömülüyor Ve sizi en sevdiklerinizin elleriyletoprağa alıp o mezarın içine koyuyorlar, üstünüze toprağı atmayabaşlıyorlar.Tahtalar konuluyor veya beton taşlar konuluyor, dışarıyla ilginizkesiliyor.

Ama dışarıdaki sesleri duyuyorsunuz, toprağın içinde canlı canlı hapiskaldığınızı hissediyorsunuz.

Evet bedende bir olay yok o ana kadar ama, siz o toprağın içindecanlı canlı hapissiniz.Bağırmak, haykırmak istiyorsunuz Beni buraya bırakmayın! beni buraya koymayın!, ben yaşıyorum!, canlıyım!,

diriyim! Ben de sizin kadar şuurluyum!

AMA İLETİŞİM YOK!...

Bunlara ulaşamıyorsunuz ve sizi oraya bırakıyorlar,

üstünüze toprağı kapatıyorlar, ışık kayboluyor, kapkaranlık bir mezarın
içinde tek başınasınız...

Peygamberimiz(s.a.s) ş öyle diyor:" Kişi kabre konduğu zaman o panik içinde
öyle bir haykırışla haykırır ki; feryadı arşa kadar yükselir. Fakat ne yazık ki insan kulağı o
haykırışı işitemez."

İşte o panik anında düşünüyorsunuz ki, size dünyada iken söylenen;
ölmek yok!

Hayat devam ediyor!

Öbür hayata kendini hazırlamazsan pişman olursun! İkazları gelmişti,
ulaşmıştı fakat bunları kaa'le almamıştın. Artık mezardan geri dönüş yok.
Bitiyor, her şey son buluyor.

Ve orada gerçekten iki melek geliyor, size bazı sualler soruyor.

Siz o panik halinizle ne derece cevap verebiliyorsunuz, size ait olan bir olay..

Sonra aradan zaman geçiyor, mezarın içinde yılan, çıyan, köstebek, fare
kenarlardan çıkıyor geliyor sizin kaşınızı, gözünüzü, yanağınızı, ağzınızı,
burnunuzu, karnınızı, bağırsaklarınızı yemeye başlıyor.

Ve siz mezarda kendi yenişi, bu hayvanlar tarafından parçalanışınızı
seyrediyorsunuz, hissediyorsunuz

Evet, fiziki bedeninize olan fiziksel bir azap size ulaşmıyor ama kendinizi
kâbus görür şekilde düşünün, rüyada, yatakta...

Rüyanızda size gelen baskıları, birtakım hayvanların size verdiği zararı
veya bir uçurumdan düşüşünüzü bir bıçağın sizi kesişini, boğulmanızı,
göğsünüze birinin oturup boğazınızı sıkmasını düşünün...

O anda fiziksel bir olay yok ama sizin yaşadığınız kâbus. İşte mezarda öyle
bir kâbusun içine düşüyorsunuz ki, uyanma, geri dönme yolu yok.

Ve böylesine başlayan bir ÖLÜM ÖTESİ YAŞAM!...

Yani siz ölümün ne olduğunu tadıyorsunuz. Tadış sizde bir şey
değiştirmiyor.

Herhangi bir şeyi tattığınız zaman nasıl şuurunuzda, idrakinizde bir
değişme olmuyorsa, sadece o şeyin ne olduğunu anlıyorsanız, "ölümü tatmak"
demek bu bedene kumanda edemez hale gelmeniz demek.

Bu bedene kumanda edemez hale geliyorsunuz, işte bu "ölümü tatmak" denen
olay.

Ama yaşamınız devam ederek gidiyor o kabirde...

Size sorsam, bir aynaya baktığınız zaman ne görüyorsunuz? desem, hemen
vereceğiniz cevap şu olur. Aynaya baktığım zaman kendimi görürüm. İşte
"aynaya baktığım zaman kendimi görürüm" cevabınız Peygamberi, Kuran’ı ve
ölüm ötesi yaşamı inkârdan başka bir şey değildir! Eğer gördüğünüz aynada,
sizin ben dediğiniz, kendim dediğiniz yapı ise bu beden belli bir seneler
sonra toprak altında çürüyüp yok olacak ve bu hesaba göre sizinde yok
olmanız gerekecektir.

Ama siz toprak altında Peygamberin bildirdiği bir şekilde yaşayacaksınız.

Bu beden çürüyüp yok olmasına rağmen demek ki aynada ben dediğiniz, kendim
dediğiniz şeyi görmüyorsunuz. Siz bir beden görüyorsunuz.

Sokakta bir araba görüyorsunuz, yaklaşıyorsunuz camatıklıyorsunuz, cam
açılıyor içerde bir adam, direksiyona yapışmış "Kimsin sen?" diyorsun. "Ben
1956 modeli Chevrolet 'im " diyor.

Adama bakarsınız gülersiniz, kafayı üşütmüş zavallı dersiniz. "Sen
Chevrolet değilsin kardeşim, sen insansın, arabanın direksiyonunda
oturuyorsun, bir süre sonra da direksiyondan kalkıp arabadan çıkarsın! "

dersiniz. Adam size "Hayır öyle şey yok, herkes bana böyle dedi, herkes de
bana böyle diyor, ben otomobilim" cevabını
veriyorsa artik siz ona daha fazla bir şey söylemezsiniz. "Zavallı,

ALLAH selamet versin" der, geçersiniz.

İşte bugün birtakım insanlar, ben 56 doğumlu bilmem kimim, ben 48 doğumlu
bilmem kimim, ben 34 doğumlu bilmem kimim diyorsa o 56 model Chevrolet'im
diyen şoförden farkı yoktur.

Siz belli bir süre için bu bedenle birlikte var olan, fakat bir süre sonra
bu bedeni terk edip, bedensiz olarak yaşamaya devam edecek bir varlıksınız.

İşte din dediğimiz olgu buradan ileri geliyor, şu anda her ne kadar bu
nedenle bu madde dünyasında yer alıyorsanız da, belli bir süre sonra, bu
madde dünyasıyla tüm ilişkiniz kesilecek, paranız, koltuğunuz, karınız,
kocanız, çoluğunuz - çocuğunuz, ananız,

babanız v.s tümü geride kalacak, tek başınıza yepyeni bir hayata
geçeceksiniz.

Eğer o hayatın şartlarına göre kendinizi hazırlayamadıysanız, hazırlama
gereği duymadıysanız, siz ne olursa olsun o ortamda çok büyük bir
sıkıntıya, azaba düşeceksiniz.

Er geç denize düşecek olan insan yüzme öğrenmek mecburiyetindedir.
Yüzmeyi öğrenmediyse, o denizin içinde boğulur. Bunun başka yolu yoktur.

Ben dünyada böyle bir insandım, şöyle bir insandım, şunu yaptım, bunu
yaptım.

Sen dünyada nasıl bir insan olursan ol, eğer yüzmeyi öğrenmediysen, denize
düşünce boğulursun.

Sen eğer gideceğin ölüm ötesi aleme gereken bir biçimde
hazırlanmadıysan, o alemde yer alacak olan ruh bedenini gerektiği bir
biçimde, gereken enerjiyle güçlenmediysen, ne olursan ol o alemin
batağında;

BOĞULURSUN

E canım ben Peygambere inanıyorum, ALLAH'a inanıyorum ama gerektiği gibi

hazırlanamıyorum.

Lütfen Aldatmayalım kendimizi, mantığımızı çalıştıralım, beyni çalıştıralım
gerçekçi düşünelim.

Halimizi gemideki adama benzemesin.

Peygamber sana diyor ki;"Eğer benim dediklerimi anlayıp idrak edemiyorsan,
bana hiç olmazsa inan, ölüm ötesinde böyle bir yaşam var, o yaşamın
şartlarına göre tedbir alarak kendini kurtar.

Sen diyorsun ki;"Ben sana inanıyorum"

Sonra bildiğin gibi yaşıyorsun.

Peygambere inanmaktan gaye, Peygamberin dediğini anlayıp idrak etmek ve o
bildirdiği tehlikeye karşı gereken tedbirleri almaktır. en ona gerektiği
gibi kulak vermiyor, dediklerini anlamıyor, gereken tedbirleri almıyorsan,
ne kadar" inanıyorum, onu çok seviyorum" dersen de, o gittiğin ortamda
içine düşeceğin azaptan kendini kurtaramazsın.

Ona inanmaktan murat, onun önerdiği bir biçimde gereken tedbirleri
almaktır.

Peygamberin senin inanmana ihtiyacı yok ki...Sen ya geleceği idrak edip,
gereken tedbiri alarak kendini kurtaracaksın veyahut ta es geçeceksin.

Gittiğin ortama gereken bir biçimde hazırlanmadığın içinde mahvolacaksın!

Diri diri kabre gömülüp, orada canlı canlı o azabı çekeceksin seneler ve
seneler boyu.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Ölüm İle Tefekkür (Okunma sayısı 572 defa)

melek

Ölüm İle Tefekkür

BENZER KONULAR