Gönderen Konu: Antika İnsan (Okunma sayısı 99 defa)

fanidunya NET · « : Mart 23, 2025, 07:44:26 ÖÖ »

Antika İnsan

*İnsan, Allah’ın antika eseri. . .

Şimdiye kadar, bırakalım insanı, canlı bir tek Hücre yaratılamamıştır. Dünyanın en iyi ilim adamları toplansalar ve en donanımlı laboratuvarları kurulsa, yine de bir insan yaratılamaz. Ancak Allah yaratır. Bu yüzden insana, Allah’ın ‘antika sanatı denir. ’

*İnsan, antika bir mahlûktur. Değerini ‘Antikacılar’ (ilim erbabı) bilir.

*İnsan, Allah’tan başkasının bilemeyeceği Umman...

Yüz yıllarca, milyonlarca ilim adamı araştırmalarına rağmen insanın mahiyetini çözememişlerdir. Ve sonunda ‘İnsan bu meçhul’ demişlerdir.

*İnsan, Allah’ın muhatap aldığı Ruh. . .

Cenab-ı Hakk, yaratacağı insanların ruhlarını yarattığında huzurunda toplayıp, ‘Ben sizin Rabbiniz değil miyim?’ diye sordu. Ruhlar, Elest meclisinde ‘Evet’ dediler. Ruhlara peyder pey ceset giydirilerek imtihan için Dünya’ya gönderildiler. İnsanın hikâyesi böyle başladı.

*İnsan, ‘Ahsen-i Takvîm’de yaratılan. . .

İnsan, potansiyel kabiliyetleri (Düşünme, akletme, medeniyet kurma, vs) itibariyle diğer yaratıklardan üstün olan bir mahluktur.

*İnsan, Âlâ-i illiyine namzet olan…

İnsan, Allah’a ihlâs ile tam itaât ederse, Allah indinde en yüce makama erişebilir.

*İnsan, cevheri topraktan olan…

İnsanın vücudu; makro ve mikro unsurlardan müteşekkildir. Makro unsurlar; Su, Proteinler, Karbonhidratlar ve Yağlardır. Mikro unsurlar; Vitaminler ve minerallerdir. Bütün bu besinler de Toprakta ve toprakta yetişenlerden alınır. Dolayısıyla insanın cevheri topraktır.

*İnsan, Küçük bir Kâinat olan. . .

İnsanın bir maddeden müteşekkil vücudu, bir de Ruhî (aklı, duyguları, vicdanı), manevî yönü vardır.

Maddî yönü itibariyle ihtiyaçları Kâinat’tan gelir. Ruhî-manevî ihtiyaçları ise Metafizik âlemden gelir. Bu yönüyle insan, âlemin bir çekirdeği denebilir.

*İnsan, zamana sığmayan. . .

İnsanın emelleri, arzuları kısıtlı bir zamana sığmaz ve ebede uzanır. Dolayısıyla şu fâni Dünya’nın tamamını verseniz dahi, insan yine de tatmin olmaz.

*İnsan, Meleklerin ‘Kan dökecek dediği’ mahluk. . .

Allah, Meleklere ‘Ben Yeryüzünde bir halife (insan) yaratacağım’ dediğinde, Melekler; ‘kan dökecek, fesat çıkaracak birini mi yaratacaksın?’ demişlerdi. Ama Melekler, Allah’ın bildiğini bilmiyorlardı.

Gerçekten, Firavunlar, Nemrutlar, Cengizler, Ebu Cehiller, Hitler, Stalinler, Netanyahular kan döktüler, fesat çıkardılar. Ama bunlar zararllı (muzır) haşarat, kazurat nevinden mahluklardır. Ömürleri de sinekler gibi kısa sürmüştür (Ebedî hayata göre). Bunlar ancak iyi insanlara, iyiliklerin anlaşılmasına birer kontrast olmuşlardır. Diğer taraftan başta Hz. Resûlullah olmak üzere, Peygamberler, Sıddîklar, Aktâblar, Evliyâlar, Sâlihler, vs.’ler de iki Âlemi (Dünya ve Ahiret) şenlendirmiş ve nurlandırmışlardır. Nûr nerede zulümat nerede?

*İnsan, kendini mâlik sanan. . .

İnsan, mal, makam-mevki, şöhret-şehvet, vs-vs, için arkadaşını, dostunu ve hatta kardeşini öldürüyor.

Hâlbuki uğruna kan döktüğü ve ‘benim’ dediği hiçbir şeyini mezarına götüremeyip, Dünya’da bırakıp gidiyor. Düşünse ki, insan gerçek mâlik değildir.

Gerçek mâlik ‘Mâlik-ül mülk’ olan Allah’tır. İnsan sadece bir emanetçidir. Emânet de kendisinden sorulacaktır.

*İnsan, Rabbine nankörlük edip, azıp-sapıtan. . .

Allah, insanı üstün bir varlık olarak ve Ebediyet için yaratmıştır. Allah, Dünya hayatını insan için bir imtihan yapmıştır. Bu yüzden kimilerini nimetlerle, kimilerini de nikmetlerle (yoksun bırakmakla, musibetlerle) imtihan etmektedir. Allah, insanı yalnız bırakmayıp, bir talimatname (kitap) ve bir kılavuz (Peygamber) ile desteklemiştir. Allah’ın nimetle imtihan ettikleri, bunun bir imtihan olduğunu anlamazlar, nimeti kendilerinden bilirlerse, şükretmez, azıp, sapıtırlar.

*İnsan, Rabbini unutup kibre kapılan. . .

İnsan, eline bir güç geçirince (mal, servet, iktidar, devlet, vs), vereni düşünüp şükretmezse, kendini ‘ilâh gibi görür. ’Güç zehirlenmesine uğrar ve zulmetmeye başlar. Firavunlar, Nemrutlar ve benzerleri böyle çıkmıştır. Bu gibiler her devirde olmuşlar ve Kıyamet’e kadar da olacaklardır.

*İnsan, köleye köle olan…

İnsan, Allah’a kul olmazsa, kula kul olur.

*İnsan, Bâkiyi (Ahiret) verip, fâniye (Dünya’ya) talip olan…

*İnsan, Kâinata sığmadığı halde, Kabre sığan...

İnsan, ‘ben ben..’ diyerek Dünya’ya sığamaz, ama sonunda iki metrelik kabre sığar. Yakınlarını kendi elleriyle kabre koyanlar, ibret almazlar, dönüp aynı kötülükleri işlemeye devam ederler.

*İnsan, ‘Esfel-i Sâfiline yuvarlanan…

İnsan, Allah’ın koyduğu ölçülere (iyi insan olma) uymaz, Hz. Resûlullah’ın ahlâkı ile ahlâklanmaz da, hevâsını put yaparsa (ihtiraslarının peşinden giderse), o zaman canavarlardan daha canavar, alçaklardan daha alçak olur ve mazlumlara da ‘zalimler için yaşasın Cehennem’ dedirtir. ‘Esfel-i Sâfilin’deki bir insan (sefilin sefili) Cehennem’in en kötü yerinde azap çekmeye müstehak olur.

*İnsan, gerçekte kendini aldatan…

İnsan, aldatmada, hile yapmada ‘şeytana pabuç giydirir’. Lakin bütün kazandıklarını kabrin önünde bırakıp gider. Bu kendini aldatmak değil de nedir?

*Düşün ey insan! Aslına dön!

‘Ve insan aldandı. . . ‘(1).

(1): “Ey insanlar! Şüphe yoktur ki, Allah’ın vaadi haktır (Ahiret, hesap, Cennet-Cehennem olacaktır). Öyleyse dünya hayatı sizi aldatmasın. Aldatıcılar da (cinni ve insi şeytanlar), sizi Allah ile (Allah’ın afvı) aldatmasın!’’(Fatır-5).

Prof. Dr. Yusuf Özertürk.

İNTERNET RADYOMUZ 24 SAAT YAYINDADIR.
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Antika İnsan (Okunma sayısı 99 defa)

fanidunya NET

Antika İnsan